پزشک در مورد سابقه پزشکی‌تان با شما صحبت می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. هیچ آزمایشی نمی تواند تشخیص پیودرما گانگرنوزوم را تایید کند. اما پزشک ممکن است آزمایش‌های مختلفی را برای رد سایر بیماری‌هایی که ممکن است علائم مشابهی داشته باشند، تجویز کند. اینها ممکن است شامل آزمایش خون، بیوپسی پوست و آزمایشات دیگر باشد.

 

پزشک خانواده ممکن است شما را به یک متخصص پوست ارجاع دهد.

 

رفتار

درمان پیودرما گانگرنوزوم با هدف کاهش التهاب، کنترل درد، بهبود زخم و کنترل هر بیماری زمینه‌ای انجام می‌شود. درمان به عوامل مختلفی از جمله سلامتی و تعداد، اندازه، عمق و سرعت رشد زخم های پوستی بستگی دارد.

برخی از افراد به درمان با ترکیبی از قرص ها، کرم ها یا تزریق به خوبی پاسخ می دهند. برخی دیگر ممکن است برای مراقبت های تخصصی زخم نیاز به اقامت در بیمارستان یا مرکز درمان سوختگی داشته باشند. حتی پس از درمان موفقیت آمیز، ایجاد زخم های جدید شایع است.

داروها

• کورتیکواستروئیدها. رایج ترین درمان، دوزهای روزانه کورتیکواستروئیدها است. این داروها ممکن است روی پوست اعمال شوند، به داخل زخم تزریق شوند یا از طریق دهان (پردنیزون) مصرف شوند. استفاده از کورتیکواستروئیدها به مدت طولانی یا در دوزهای بالا ممکن است عوارض جانبی جدی ایجاد کند. به همین دلیل، در صورت نیاز به درمان طولانی مدت، پزشک ممکن است داروهای نگهدارنده استروئید (غیر استروئیدی) را تجویز کند.
• داروهای نگهدارنده استروئید. یک داروی غیراستروئیدی موثر سیکلوسپورین است. گزینه های دیگر عبارتند از مایکوفنولات (Cellcept)، ایمونوگلوبولین ها، داپسون، اینفلیکسیماب (رمیکید) و تاکرولیموس (پروتوپیک) که یک مهارکننده کلسینورین است. بسته به نوع داروی مورد استفاده، ممکن است روی زخم ها استفاده شود، تزریق شود یا از طریق دهان مصرف شود.
• داروی ضددرد. بسته به وسعت زخم، ممکن است از داروهای مسکن بهره مند شوید، به خصوص زمانی که پانسمان ها در حال تعویض هستند.

مراقبت از زخم

پزشک یا متخصص مراقبت از زخم، علاوه بر استفاده مستقیم از دارو روی زخم‌ها، آن‌ها را با یک پانسمان غیر چسبنده، مرطوب و احتمالاً یک پوشش کشسان می‌پوشاند. ممکن است از شما خواسته شود که ناحیه آسیب دیده را بالا نگه دارید.

دستورالعمل های پزشک خود را در مورد مراقبت از زخم دنبال کنید. این امر به ویژه مهم است زیرا بسیاری از داروهای خوراکی تجویز شده برای پیودرما گانگرنوزوم سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند که خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهد.

عمل جراحی

از آنجایی که پیودرما گانگرنوزوم می تواند با بریدگی های پوست بدتر شود، جراحی برای برداشتن بافت مرده معمولاً گزینه درمانی مناسبی در نظر گرفته نمی شود. تروما به پوست ممکن است زخم های موجود را بدتر کند یا زخم های جدید را ایجاد کند.

اگر زخم های روی پوست بزرگ هستند و برای بهبودی نیاز به کمک دارند، ممکن است پزشک پیوند پوست را پیشنهاد کند. در این روش، جراح تکه ای از پوست یا پوست مصنوعی را روی زخم های باز می چسباند. این تنها پس از رفع التهاب زخم و شروع بهبود زخم انجام می شود.

مقابله و حمایت

با درمان، احتمال بهبودی از پیودرما گانگرنوزوم وجود دارد. اگر این روند طولانی و دردناک باشد، ممکن است احساس افسردگی کنید. یا ممکن است در مورد احتمال عود یا ظاهر پوست خود استرس داشته باشید. ممکن است صحبت با یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی یا سایر افرادی که پیودرما گانگرنوزوم دارند یا داشته اند مفید باشد.

اگر مشاوره یا حمایت می‌خواهید، از پزشک خود بخواهید که به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهد.

آماده شدن برای قرار ملاقات 

می توانید با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. یا ممکن است بلافاصله به یک دکتر متخصص پوست ارجاع داده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، ممکن است بخواهید پاسخ سوالاتی را که احتمالاً پزشکتان می‌پرسد، بنویسید، مانند:

• علائم از چه زمانی شروع شد؟
• آیا در گذشته علائم مشابهی داشته اید؟ اگر چنین است، چه درمانی در آن زمان موثر بوده است؟
• آیا درمانی برای زخم خود انجام داده اید؟ آیا آنها کمک کرده اند؟
• چه داروها و مکمل هایی را به طور منظم مصرف می کنید؟
• آیا در ناحیه ای که زخم ایجاد شده آسیبی مانند سوراخ یا بریدگی به پوست خود وارد کرده اید؟
• چه شرایط پزشکی دیگری دارید؟